...χρόνια πάνω στα χρόνια. Κάθε μέρα ξημερώνει Παρασκευή. Γύρω στις 250.000 τσιγάρα κι εκατομμύρια αυτοσχέδιοι μικροί αφορισμοί. Έχω ξεχάσει να γράφω. Ή μάλλον δεν έμαθα ποτέ. Το ημερολόγιο των ματαιώσεων. Διάβασα κάπου σήμερα ότι η βιασύνη είναι μια μορφή φόβου. Κυνηγάω να πιάσω το νόημα της μέρας κι έχει ήδη νυχτώσει. Δεν έχω αναγνώστες να με δικαιώσουν. Θέλω ν΄αφήσω ίχνη αλλά δε βρίσκω τρόπο. Φοβάμαι ότι δεν εκπέμπω καν. Που πήγανε τα τελευταία είκοσι χρόνια??? Ο φετινός Νοέμβρης είναι άνυδρος. Όταν βρέξει πάλι θα κάνω μια σπονδή μήπως καλωσορίσω τη μούσα μου.
"...αυτό το ψάρι που ονειρεύεσαι, είναι πάντα το ίδιο ψάρι?", ρώτησε ο επισμηναγός Σάντερσον..."δεν ξέρω", αποκρίθηκε ο Γιοσάριαν..."τι σου θυμίζει αυτό το ψάρι?"..."άλλα ψάρια"..."και τι σου θυμίζουν τα άλλα ψάρια?"..."άλλα ψάρια" ΤΖΟΖΕΦ ΧΕΛΛΕΡ, catch22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου